آزمایش آنتی تیروگلوبولین (Anti T.g) یک ابزار کمکی در جهت تشخیص و نظارت بر بیماریهای خودایمنی تیروئید (مانند بیماریهای گواتر گریوز یا التهاب تیروئیدی هاشیموتو) میباشد. بر اساس نتایج این آزمایش بیماری خودایمن تیروئیدی فرد تشخیص داده میشود و از بیماریهای تیروئیدی دیگر متمایز میگردد. نتایج آزمایش آنتی بادی ضد تیروگلوبولین در انتخاب بهترین روش درمان به پزشکان کمک مینماید.
انجام آزمایش آنتی تیروگلوبولین در افرادی که اندازه غده تیروئید آنها بزرگ شده است (گواتر)، و یا نتایج تستهای روتین تیروئید آنها همچون T3 تام، T3 آزاد، T4 آزاد و TSH، غیر معمول باشد، لازم است.
زمانی که فرد علائم کم کاری یا پرکاری تیروئید را نشان میدهد آزمایش آنتی تیروگلوبین درخواست داده میشود، علائمی همچون:
انجام تست آنتی بادی ضد تیروگلوبولین در زنان باردار مبتلا به بیماریهای خودایمنی تیروئید یا بیماریهای خود ایمن دیگر که میتوانند بر عملکرد طبیعی تیروئید اثر بگذارند، توصیه میشود زیرا از طریق این تست میتوان احتمال خطر ابتلای کودک یا نوزاد آنها را به بیماریهای خودایمن تیروئیدی بررسی نمود.
در افراد مبتلا به بیماریهای خودایمن غیر تیروئیدی که علائمی همچون اختلالات عملکردی تیروئید و یا مشکلات تولیدمثلی دارند و پزشک احتمال میدهد آنتی بادیهای تیروئیدی دلیل این علائم باشد، تست آنتیتیروگلوبولین انجام میگردد.
این تست در افراد مبتلا به بیماریهای خودایمن تیروئیدی، در فواصل زمانی منظم در جهت بررسی میزان موفقیت درمان نیز انجام میشود.
نمونه خون از رگ بازو
نیاز به آمادگی خاص و ناشتا بودن قبل از آزمایش نیست.
دسته بندی آزمایش | هورمون شناسی و ایمنولوژی |
مشخصات نمونه | سرم یا پلاسما EDTA |
ماندگاری در دمای اتاق | ۸ ساعت |
ماندگاری در یخچال | ۷ روز |
ماندگاری در فریزر | ۶ ماه |
متدولوژی | ایمونواسی کمی لومینسانس (Chemiluminescence Immunoassay) |
حداقل میزان نمونه | ۰/۵ تا ۲ میلیلیتر |
دستورالعمل نمونه گیری | سرم:
|
شرایط رد نمونه | سرم:
|
محدوده مرجع در جواب آزمایش آنتی تیروگلوبولین، رنج نرمال برای هر فرد سالم را نمایش میدهد. مقادیر خارج از این محدوده میتواند نشاندهنده مشکلات احتمالی و یا بیماری در فرد باشد. لازم به ذکر است محدوده مرجع در برگه جواب آزمایش آزمایشگاههای مختلف ممکن است متفاوت باشد. این تفاوت ناشی از تجهیزات آزمایشگاهی و روشهای مختلف انجام تست است. لذا حتماً برای تفسیر جواب آزمایش آنتی بادی ضد تیروگلوبین خود با پزشک معالج مشورت کنید.
محدوده مرجع ذکر شده در این سایت بر اساس یک روش آزمایشگاهی بوده و صرفاً جهت اطلاع است.
نتایج آزمایش آنتی تیروگلوبولین با توجه به نتیجه آزمایشهای دیگر، توسط پزشک تفسیر میشود. نتیجه این آزمایش بر حسب واحد یک یکای بینالمللی بر میلیلیتر (IU/mL) گزارش میگردد.
|
|
|
|
|
|
اگرچه نتایج منفی تستهای آنتی بادی تیروئیدی میتواند به این معنا باشد که آنتی بادیهای خودی ضدتیروئید در خون فرد وجود ندارد و در زمان انجام آزمایش به بیماریهای خود ایمن تیروئیدی مبتلا نبوده است، با این وجود در افرادی که علائم شدیدی دارند یا مبتلا به بیماریهای خودایمنی دیگر هستند ممکن است نیاز به بررسیهای بیشتر باشد.
بیشتر بخوانید: چگونه جواب آزمایش را بخوانیم و تفسیر کنیم؟
تیروئید غده پروانهای است که در جلوی گردن قرار دارد و از طریق هورمونهای مختلفی که تولید میکند متابولیسم بدن را کنترل مینماید. یکی از انواع این هورمونها تیروگلوبولین است. تیروئید پس از تولید تیروگلوبین از آن برای فعال کردن هورمونهای تیروئیدی دیگر استفاده میکند.
در افرادی که به بیماریهای خودایمنی مبتلا هستند، ممکن است تولید تیروگلوبولین مختل شود. وقتی سیستم ایمنی بدن آنتی بادیهایی تولید میکند که به سلولهای سالم بدن حمله میکنند (اتو آنتی بادی)، بیماریهای خود ایمنی اتفاق میافتد. اتو آنتی بادیهای تیروئیدی، آنتی بادیهایی هستند که توسط سیستم ایمنی خود فرد تولید میشوند و به اشتباه غده تیروئید یا هورمونهای تیروئیدی را مورد هدف قرار میدهند. در شرایطی که سیستم ایمنی به تیروئید حمله کند، غالباً تیروگلوبولین را هدف قرار میدهد. این امر منجر به تولید آنتی بادیهای ضد تیروگلوبولین میشود. در نتیجه تولید این آنتی بادیها، غده تیروئید دچار التهاب و آسیب میشود و مشکلاتی مرتبط با پرکاری (هیپرتیروئیدیسم) و کم کاری تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) مانند گریوز یا هاشیموتو را بهدنبال خواهد داشت.
با استفاده از تستهای آزمایشگاهی اختصاصی، حتی مقادیر بسیار کمی از آنتی بادیهای خودی ضد تیروئیدی (آنتی بادیهای تیروئیدی خودی) در خون فرد قابل تشخیص هستند. پزشک میتواند با درخواست آزمایش آنتی بادی آنتی تیروگلوبولین، سطح این آنتی بادی را در خون بیمار چک کند. سطح بالا این آنتی بادی ممکن است نشاندهنده یک بیماری خود ایمنی باشد.
آزمایشهای آنتی بادی تیروئیدی اساساً در جهت کمک به تشخیص یک بیماری تیروئیدی خودایمن درخواست داده میشوند و ممکن است به تنهایی یا به صورت چندتایی و بهطور همزمان درخواست داده شوند.
تستهای آنتی بادی تیروئید عبارتند از:
تستهای مربوط به آنتی بادیهای تیروئیدی برای تشخیص علت بزرگ شدن تیروئید (گواتر) یا دیگر علائم و نشانههای مرتبط با افزایش سطح هورمونهای تیروئید درخواست داده میشوند.
زمانی که نتیجه آزمایشهای T3 آزاد، T3 تام و T4 آزاد وجود اختلالات تیروئیدی را نشان دهد، انجام آزمایشهای آنتی بادی ضدتیروئیدی توصیه میشود.
در افرادی که به بیماریهای خودایمنی دیگری مبتلا هستند که میتواند بر عملکرد طبیعی تیروئید تاثیر بگذارد، تست آنتیبادی تیروگلوبین لازم است. این آزمایشها در طول دوره درمان بیماری خودایمنی تیروئیدی، در جهت بررسی میزان موفقیت درمان نیز بطور منظم درخواست داده میشود.
معمولاً وجود آنتی بادیهای تیروئیدی اشاره به ابتلای فرد به اختلالات تیروئیدی خود ایمن دارد و سطوح بالاتر آن، این احتمال را افزایش میدهد. افزایش جزئی و متوسط آنتی بادیهای تیروئیدی در بیماریهای تاثیرگذار بر عملکرد تیروئید، مانند سرطان تیروئید و دیابت نوع ۱، نیز مشاهده میشود. افزایش مداوم و قابل توجه این آنتی بادیها نشاندهنده ابتلا به بیماریهای خودایمنی تیروئید همچون گریوز و تیروئیدیت هاشیموتو است.
افزایش سطح آنتی بادیهای تیروئیدی با گذشت زمان، به معنای افزایش شدت فعالیت بیماری خود ایمنی تیروئیدی است. اگر مقدار آنتی بادی در ابتدا بیماری متغیر اما در طول زمان رو به افزایش باشد، این احتمال وجود دارد که روش درمان بکار برده شده موثر نبوده و بیماری در حال پیشرفت یا عود مجدد بیماری است.
درصدی از افراد سالم ممکن است از نظر وجود آنتی بادیهای تیروئیدی مثبت باشند. وجود آنتی بادی پراکسیداز تیروئیدی در افراد سالم خطر ابتلا آنها را به بیماریهای تیروئیدی در آینده افزایش میدهد. در افراد بدون علامتی که سطح آنتی بادیهای تیروئیدی در آنها بالا میباشد، لازم است که برای پیگیری سلامتی خود تحت نظارت پزشک قرار گیرند. باید توجه داشت که سطح آنتی بادیهای تیروئیدی بطور معمول در زنان بالاتر از مردان است و با افزایش سن این میزان بالاتر میرود.
https://www.labtestsonline.org
https://www.geisingermedicallabs.com
https://www.healthline.com
https://www.aruplab.com