آزمایشات و تست ھا کولایف

آزمایش کراتینین خون - Creatinine (Cr)

نام های دیگر آزمایش: Creat, Blood Creatinine, Serum Creatinine
کد آزمایش: 201
بخش آزمایشگاه:
بیوشیمی
اطلاعات آزمایش در یک نگاه
هدف از انجام این آزمایش چیست؟

آزمایش کراتینین خون (Creatinine, Cr)، به‌عنوان یک آزمایش چکاپ دوره‌ای در جهت غربالگری و ارزیابی کارکرد کلیه‌ها درخواست داده می‌شود. با استفاده از این آزمایش، مقدار کراتینین موجود در خون فرد مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. بنابراین انجام تست کراتینین خون به تشخیص علت بیماری‌های کلیوی کمک می‌کند. همچنین این آزمایش با هدف نظارت بر بهبودی و پیشرفت روند درمان بیماری‌های کلیه نیز انجام می‌شود.

چه زمانی این تست درخواست می‌ شود؟

آزمایش کراتینین خون، به‌طور معمول در زمان سلامتی فرد و به عنوان بخشی از آزمایش‌های پنل جامع متابولیک (CMP) یا پنل متابولیک پایه (BMP) انجام می‌شود. انجام این آزمایش در زمانی که فرد علائم یا نشانه‌هایی داشته باشد که می‌تواند مرتبط با بیماری‌های کلیوی باشد، ضروری است. در بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند دیابت یا فشار خون بالا، آزمایش کراتینین خون در فواصل زمانی منظم برای بررسی وضعیت سلامتی کلیه‌ها درخواست داده می‌شود. در مواردی که علائم بیمار نشان‌دهنده وجود مشکلاتی است که می‌توانند بر عملکرد طبیعی کلیه‌ها اثر بگذارد، این آزمایش توصیه می‌شود. 
انجام تست کراتینین خون در جهت ارزیابی نتیجه درمان افرادی که برای بهبودی بیماری‌های کلیوی تحت نظر پزشک هستند، قبل، بعد و در طول دوره درمان درخواست می‌شود. این آزمایش قبل از انجام CT اسکن‌هایی که هدف از درخواست آن‌ها بررسی آسیب‌های وارده به کلیه است، نیز انجام می‌شود. در افرادی که برای درمان بیماری‌های دیگر به‌طور منظم داروهایی مصرف می‌کنند که می‌تواند بر عملکرد کلیه‌ها اثر منفی بگذارند، آزمایش کراتینین خون درخواست می‌شود.

چه نمونه های برای این تست گرفته میشود؟

نمونه خون از رگ بازو

شرایط لازم برای انجام آزمایش چیست؟

نیاز به آمادگی خاص و ناشتا بودن قبل از آزمایش نیست.

معرفی کلی آزمایش
دسته بندی آزمایش بیوشیمی
بخش عملیاتی آزمایشگاه
نمونه ارجح برای آزمایش سرم یا پلاسما هپارینه
ماندگاری در دمای اتاق ا هفته
ماندگاری در یخچال ۱ هفته
ماندگاری در فریزر ۳ ماه
روش مرجع انجام آزمایش

آنزیماتیک کمی (Quantitative Enzymatic)

حداقل میزان نمونه ۰/۵ تا ۲ میلی‌لیتر
دستورالعمل تهیه نمونه

سرم:

  • ضدعفونی نمودن سطح پوست بیمار در محل نمونه‌گیری قبل از انجام نمونه‌گیری
  • تهیه نمونه خون از رگ بازو
  • استفاده از لوله‌های مخصوص جدا کننده سرم (Serum Separator Tube, SST)
  • ثبت مشخصات بیمار به‌طور صحیح و خوانا بر روی لوله آزمایش هر فرد قبل از انجام نمونه‌گیری (نام، تاریخ نمونه‌گیری و نوع آزمایش)
  • انتقال نمونه خون به درون لوله‌ها در کوتاه‌ترین زمان ممکن، به آرامی و از کنار لوله آزمایش برای جلوگیری از همولیز و لیپمیک شدن نمونه خون
  • اطمینان از محکم بسته‌شدن درب لوله‌ها 
  • قرار دادن لوله‌های حاوی نمونه خون به طور مستقیم و بی‌حرکت جهت جدا کردن سرم
  • در صورت طولانی بودن زمان ارسال نمونه خون به آزمایشگاه، جدا نمودن سرم خون حداکثر تا ۲ ساعت پس از نمونه‌گیری 
  • نگهداری صحیح نمونه‌های سرم در یخچال یا فریزر بر اساس دستورالعمل شرایط نگهداری نمونه 
  • اجتناب از فریز کردن نمونه‌های خون 
  • انتقال نمونه‌ها به آزمایشگاه در شرایط استاندارد، با بسته‌بندی محکم و در صورت امکان در کنار یخ خشک
معیارهای رد نمونه

سرم:

  • ناخوانا بودن مشخصات بيمار (نام، تاریخ نمونه‌گیری و نوع آزمایش)
  • عدم تطابق برگه درخواست آزمايش با نوع نمونه و مشخصات آن
  • جمع‌آوری نمونه در ظروف نامناسب
  • کافی نبودن حجم نمونه
  • نشت نمونه به خارج از لوله آزمایش یا ظرف 
  • استفاده از لوله نامناسب جمع آوری نمونه
  • وجود لخته یا همولیز در نمونه
  • طولانی شدن زمان ارسال نمونه به آزمایشگاه بدون در نظر گرفتن شرایط نگهداری نمونه
  • نگهداری و انتقال نمونه در شرایط و دمای نامناسب
۱ روز کاری (۲۴ ساعت پس از تحویل نمونه به آزمایشگاه)

محدوده مرجع در جواب آزمایش کراتینین خون، رنج نرمال برای هر فرد سالم را نمایش می‌دهد. مقادیر خارج از این محدوده می‌تواند نشان‌دهنده مشکلات احتمالی و بیماری در فرد باشد. لازم به ذکر است محدوده مرجع در برگه جواب آزمایش آزمایشگاه‌های مختلف ممکن است متفاوت باشد. این تفاوت ناشی از تجهیزات آزمایشگاهی و روش‌های مختلف انجام تست است. لذا حتماً برای تفسیر جواب آزمایش کراتینین خون خود با پزشک معالج مشورت کنید.
محدوده مرجع ذکر شده در این سایت بر اساس یک روش آزمایشگاهی بوده و صرفاً جهت اطلاع است.

نتایج تست کراتینین خون به همراه نتایج آزمایش کراتینین ادرار، آزمایش نیتروژن اوره خون (BUN) و آزمایش‌های دیگر، می‌توانند دیدگاه روشنی در ارتباط با وضعیت سلامتی کلیه‌ها در اختیار پزشک قرار دهد. پزشک زمان بررسی نتایج آزمایش کراتینین خون سن، نژاد، جنسیت، فیزیولوژی فرد، نوع رژیم غذایی و فعالیت‌های ورزشی فرد را در نظر می‌گیرد. محدوده مرجع سطح کراتینین خون به صورت میلی‌گرم بر دسی‌لیتر (mg/dL) گزارش می‌شود.
 

محدوده مرجع (نرمال)

mg/dLز ۱/۲۰ - ۰/۴

 


بیشتر بخوانید: چگونه جواب آزمایش را بخوانیم و تفسیر کنیم؟


 

چه چیزهای در این تست بررسی میشوند؟

کراتینین (Creatinine) به‌عنوان بخشی از چرخه تولید انرژی بدن محسوب می‌شود. ماهیچه‌های بدن با انقباض خود و شکستن ماده‌ای به نام کراتین، علاوه بر تولید انرژی، ماده زائدی نیز به نام کراتینین تولید می‌کنند. کراتینین پس از تشکیل در ماهیچه‌ها وارد جریان خون و نهایتاً توسط کلیه‌ها و از طریق ادرار از بدن خارج می‌شوند. با کمک آزمایش‌های کراتینین مقدار کراتینین موجود در خون یا ادرار اندازه‌گیری می‌شود. 
کراتین و کراتینین به مقدار نسبتاً ثابتی در بدن تولید می‌شوند. به دلیل آنکه بخش عمده کراتینین خون توسط کلیه‌ها فیلتر و سپس از طریق ادرار دفع می‌شود، سطح کراتینین خون شاخص بسیار خوبی در جهت ارزیابی کیفیت عملکرد کلیه‌ها است. مقدار کراتینین هر فرد در ارتباط با وزن بدن و توده ماهیچه‌ای او است. بر همین اساس به‌طور معمول سطح کراتینین در مردان بیشتر از زنان و کودکان است.
کلیه‌ها یک جفت عضو لوبیایی شکل هستند که در دو طرف بدن، در پشت و در زیر دنده‌ها قرار دارند. در هر یک از کلیه‌ها میلیون‌ها واحد فیلترکننده خون به نام نفرون وجود دارد. در هر نفرون، خون به‌طور مداوم از طریق خوشه‌های میکروسکوپی به نام گلومرول که از رگ‌های خونی حلقه‌ای شکل تشکیل شده‌اند، فیلتر می‌شود. با وجود آنکه آب و مولکول‌های کوچک می‌توانند از دیواره گلومرول‌ها عبور کنند اما سلول‌های خون و مولکول‌های بزرگ به دیواره خارجی گلومرول‌ها می‌چسبند و نمی‌توانند وارد آن شوند. در نتیجه با اتصال گلومرول‌ها به یکدیگر لوله کوچکی به نام توبول تشکیل می‌شود. توبول مایعات و مولکول‌هایی را که از گلومرول‌ها عبور می‌کنند، جمع‌آوری کرده و سپس موادی را که هنوز برای بدن قابل استفاده هستند را مجدداً جذب می‌کند و ضایعات باقی مانده، ادرار را تشکیل می‌دهند. 
نتایج آزمایش‌های کراتینین (خون و ادرار)، در کنار نتایج حاصل از آزمایش‌های دیگر در جهت ارزیابی عملکرد کلیه‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند. آزمایش‌های کراتینین اغلب به همراه آزمایش اندازه‌گیری نیتروژن خون (BUN) و به‌عنوان بخشی از پنل متابولیک جامع یا پایه (BMP و CMP) در جهت ارزیابی سلامتی کلیه‌ها و  اعضای اصلی بدن درخواست داده می‌شود. در صورتی که نتیجه آزمایش‌های کراتینین و BUN غیر‌نرمال باشند یا اگر فرد مبتلا به بیماری‌هایی باشد که می‌تواند بر کلیه‌ها اثر بگذارد (مانند دیابت یا فشار خون بالا)، آزمایش‌های کراتینین و BUN در جهت نظارت بر عملکرد کلیه‌ها و بررسی نتیجه روش‌های درمان درخواست داده می‌شود. علاوه بر این، این دو آزمایش ممکن است قبل از انجام CT اسکن‌هایی که با هدف بررسی اثر مصرف دارو بر عملکرد کلیه‌ها انجام می‌شود، درخواست داده شود. 
نتایج تست‌های کراتینین ممکن است برای ارزیابی مقدار خونی که در هر دقیقه توسط کلیه‌ها فیلتر می‌شود (estimated Glomerular Filtration Rate, eGFR) مورد استفاده قرار گیرد.
میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) معیاری برای عملکرد کلیه‌ها است. عملکرد اصلی کلیه فیلتراسیون خون است به‌طوری که پسماند و آب اضافی دفع شده و به ادرار تبدیل می‌شود. گلومرول‌ها فیلترهای ریزی در کلیه‌ها هستند که اجازه می‌دهند مواد زائد از خون خارج شوند، در حالی که مانع از بین رفتن مواد مهم از جمله پروتئین‌ها و سلول‌های خونی می‌شوند. GFR به مقدار خونی که توسط گلومرول در هر دقیقه فیلتر می‌شود اشاره دارد. با کاهش عملکرد کلیه به دلیل آسیب یا بیماری، میزان فیلتراسیون کاهش می‌یابد و مواد زائد در خون جمع می‌شوند.
اندازه‌گیری میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) به‌عنوان مستقیم‌ترین روش برای تشخیص تغییرات عملکرد کلیه در نظر گرفته می‌شود، اما اندازه‌گیری مستقیم GFR پیچیده است. به همین دلیل، معمولاً از تخمین GFR یا eGFR، که بهترین معیار رایج برای اندازه‌گیری عملکرد کلیه است، استفاده می‌شود. بر این اساس ارزیابی GFR به منظور غربالگری و تشخیص اولیه آسیب کلیه‌ها انجام می‌شود. نتایج GFR می‌تواند به تشخیص بیماری‌های مزمن کلیوی (CKD) و نظارت بر وضعیت سلامتی کلیه‌ها کمک نماید. 
اندازه‌گیری eGFR به‌طور مستقیم مشکل است. از این رو نتایج کراتینین خون با توجه به در نظر گرفتن شرایط سن، نژاد و جنس فرد برای محاسبه eGFR به‌کار می‌رود. برنامه‌های آموزشی بیماری‌های کلیوی بین الملل، انجمن نفرولوژی آمریکا و سازمان کلیه بین الملل پیشنهاد داده‌اند که انجام آزمایش کراتینین خون به همراه اندازه‌گیری مقدار eGER درخواست داده شوند.
مقدار خون فیلتر شده در هر دقیقه توسط کلیه‌ها به‌عنوان میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) شناخته می‌شود. 
چندین روش برای این کار وجود دارد. در تمام روش‌ها مقدار کراتینین موجود در خون درست قبل و بعد از جمع‌آوری نمونه ادرار، کراتینین موجود در نمونه‌های ادرار ۲۴ ساعته و حجم ادرار ۲۴ ساعته اندازه‌گیری می‌شود.
یکی از روش‌های دیگر محاسبه GFR محاسبه میزان تصفیه کراتینین در کلیه‌ها یا Creatinine Clearance است.
آزمایش تصفیه کراتینین مقدار کراتینین را در هر دو نمونه خون و ادرار ۲۴ ساعته اندازه‌گیری می‌کند. با استفاده از نتایج حاصل مقدار کراتینینی که از خون پاک شده و به ادرار منتقل شده است محاسبه می‌گردد. بنابراین در این محاسبه می‌توان مقدار کل خونی را که در طی ۲۴ ساعت توسط کلیه‌ها فیلتر می‌شود (GFR) را نیز ارزیابی کرد. اگر کلیه‌ها آسیب‌دیده باشند، یا اگر گردش خون کند شود، در این صورت کراتینین کمتری از خون خارج و به ادرار رها می‌شود و GFR کاهش می‌یابد.

سوالات متداول

در زمانی که در فرد نشانه‌ها و علائم مرتبط با بیماری‌ها و مشکلات کلیوی مشاهده می‌شود انجام آزمایش کراتینین ضروری است. این علائم عبارت‌اند از:
- خستگی، کاهش تمرکز، کم شدن اشتها، بی‌خوابی
- تورم و پف بدن، به‌خصوص در اطراف چشم‌ها یا صورت، مچ دست‌ها، شکم، ران و مچ پاها
- ادرار کف مانند، خونی یا قهوه‌ای روشن
- کاهش حجم ادرار
- مشکلات دفع ادرار مانند سوزش یا دفع ناقص ادرار
- تغییر در دفعات دفع ادرار به خصوص در شب
- احساس درد در ناحیه پهلو، پایین دنده‌ها و در نزدیکی کلیه‌ها
- فشار خون بالا

علاوه بر بیماری‌ها و مشکلات کلیوی، ابتلای فرد به بیماری‌های دیگر نیز می‌تواند منجر به افزایش سطح کراتینین فرد شود. این بیماری‌ها عبارت‌اند از:
- آسیب یا تورم رگ‌های خونی کلیه (گلومرول نفروزیس) در نتیجه عفونت یا بیماری‌های خودایمنی
- عفونت باکتریایی کلیه‌ها (پیلونفریت)
- از بین رفتن سلول‌های ریز لوله‌های کلیه (نکروز توبولار حاد) در اثر مصرف دارو یا مواد سمی
- مسدود شدن جریان ادرار در دستگاه ادراری در شرایطی مانند بیماری پروستات یا سنگ کلیه
- کاهش جریان خون در کلیه‌ها به علت شوک، دهیدراتاسیون (از دست دادن آب بدن)، نارسایی احتقانی قلب، آترواسکلروزیس (سخت شدن دیواره سرخرگ‌های بدن) و مشکلات ناشی از دیابت

آزمایش کراتینین در افرادی که مبتلا به بیماری‌ها و مشکلات کلیوی هستند معمولاً به همراه آزمایش‌های نیتروژن اوره خون (BUN) و آلبومین ادرار به‌طور منظم درخواست داده می‌شود. آزمایش کراتینین و BUN بطور هم زمان قبل از شروع درمان بیماری‌های کلیه و در طول دوره درمان، قبل از انجام CT اسکن، قبل و بعد از دیالیز انجام می‌شود. هدف از انجام آن‌ها ارزیابی موفقیت روش‌های درمان است.

نتایج آزمایش کراتینین باید توسط پزشک و با توجه به سوابق بالینی فرد انجام شود. نتایج آزمایشی که کمی بیشتر یا کمتر از محدوده مرجع است از نظر اهمیت بالینی باید مورد بررسی قرار گیرد. به همین دلیل در بسیاری از موارد پزشک به فرد مراجعه کننده توصیه می‌کند که آزمایش خود را تکرار کرده و نتایج آزمایش جدید را با نتایج قبلی مقایسه می‌کند. با این وجود یک نتیجه خارج از محدوده مرجع ممکن است به یک مشکل جدی اشاره و به بررسی بیشتری نیاز داشته باشد. بنابراین پزشک نتایج شما را در چهارچوب سایر عوامل مرتبط ارزیابی می‌کند تا مشخص نماید که آیا نتیجه خارج از محدوده کراتینین فرد دارای اهمیت بالینی هست یا خیر.

افزایش سطح کراتینین در چند آزمایش پشت سر هم نشان دهنده وجود مشکل در عملکرد طبیعی کلیه‌ها است. با این وجود بعضی از شرایط ممکن است منجر به افزایش موقتی سطح کراتینین شما شود، مانند:
از دست دادن زیاد آب بدن (دهیدراته شدن)
کاهش حجم خون مانند خونریزی‌های شدید
مصرف مقادیر زیاد گوشت یا عادت به استفاده از رژیم‌های غذایی با مقدار گوشت مصرفی زیاد
استفاده از بعضی داروهای خاص

به‌طور معمول تمرینات ورزشی در سطح متوسط تاثیری بر سطح کراتینین ندارد. با این وجود، انجام فعالیت‌های ورزشی پیشرفته و تمرینات عضله‌سازی ممکن است منجر به افزایش جزئی سطح کراتینین فرد شود. این افزایش سطح به حد غیر‌نرمال نمی‌رسد و نگران‌کننده نیست.

عواملی که منجر به کاهش سطح کراتینین فرد می‌شود ممکن است به دلیل تغییر در سبک تغذیه یا وجود بعضی از بیماری‌ها باشد. این موارد عبارت‌اند از:
- افزایش سن و کم شدن حجم بافت عضلانی بدن
- دیستروفی عضلانی
- بیماری های مزمن کبدی
- بارداری
- تغذیه نامناسب
- رژیم‌های غذایی کم گوشت
- گیاه‌خواری

در دوره های مختلف بارداری سطح کراتینین خون مادر تغییر می‌کند. باید توجه داشت که تغییرات شدید می‌تواند نشان‌دهنده بروز مشکل در عملکرد طبیعی کلیه‌های مادر باردار باشد. این مادران لازم است که تحت نظر پزشک قرار گیرند. تغییرات معمول سطح کراتینین خون در یک مادر باردار به شرح زیر است:
- سه ماه اول دوران بارداری: کاهش سطح کراتینین خون مادر باردار
- سه ماه دوم دوران بارداری: بازگشت سطح کراتینین خون مادر باردار به حالت نرمال
- سه ماه سوم دوران بارداری: افزایش جزیی سطح کراتینین خون مادر باردار

https://www.labtestsonline.org
https://www.aruplab.com
https://www.medicalnewstoday.com
https://www.ncbi.nlm.nih.gov

ddd
تهران، میدان ونک ، خیابان برزیل شرقی ، خیابان شمس لاهیجانی، پلاک 23 ، مجتمع اداری رویال ونک ، طبقه دوم
ddd
info@colifelabs.com