آزمایشات و تست ھا کولایف

آزمایش آنتی بادی هپاتیت آ (IgM) - Hepatitis A Virus Antibodies, IgM

نام های دیگر آزمایش: HAV IgM، HAV-Ab IgM، Hepatitis A IgM Ab، Anti-HAV, IgM، Anti-HAV IgM, HAVABM، HAVABS IgM، Acute Hepatitis HAV IgM، Hepatitis A Antibody
کد آزمایش: 364
بخش آزمایشگاه:
هورمون‌شناسی و ایمنولوژی
اطلاعات آزمایش در یک نگاه
هدف از انجام این آزمایش چیست؟

آزمایش آنتی بادی هپاتیت آ (IgM) به عنوان بخشی از پنل تشخیص هپاتیت ویروسی برای کمک به تشخیص عفونت کبد ناشی از ویروس هپاتیت آ یا HAV انجام می‌شود.
دلایل مختلفی برای هپاتیت و علائم ناشی از آن وجود دارد، بنابراین ممکن است این آزمایش در جهت تعیین اینکه آیا علائم فرد ناشی از هپاتیت A است درخواست داده می‌شود.
در برخی موارد آزمایش هپاتیت A در جهت ارزیابی نیاز به واکسن هپاتیت A نیز انجام می‌شود. 

چه زمانی این تست درخواست می‌ شود؟

هنگامی که فرد دارای علائم عفونت حاد هپاتیت است یا احتمال دارد که در معرض ویروس هپاتیت A (HAV) قرار گرفته باشد، آزمایش HAV IgM درخواست داده می‌شود. علائم ابتلا به هپاتیت A می‌تواند شامل هر یک از موارد زیر باشد:

  • تب
  • خستگی
  • از دست دادن اشتها
  • حالت تهوع، استفراغ یا درد شکم
  • ادرار تیره یا مدفوع رنگ پریده
  • درد مفصل
  • زردی

در برخی افراد و بسیاری از کودکان خردسال، بیماری هپاتیت آ ممکن است هیچ علائمی ایجاد نکند. کودکان آلوده به HAV اغلب علائم بسیار خفیفی مانند تب و اسهال دارند و در بسیاری از موارد تصور می‌شود که مبتلا به "آنفولانزا" هستند. در صورت مشکوک بودن پزشک، آزمایش آنتی بادی هپاتیت آ برای این کودکان درخواست داده می‌شود.
زمانی که احتمال مواجهه فرد با ویروس هپاتیت A وجود دارد آزمایش HAV بدون در نظر گرفتن وجود علائم یا نبودن آن انجام شود.

چه نمونه های برای این تست گرفته میشود؟

نمونه خون از رگ بازو

شرایط لازم برای انجام آزمایش چیست؟

نیاز به آمادگی خاص و ناشتا بودن قبل از آزمایش نیست.

معرفی کلی آزمایش
دسته بندی آزمایش هورمون شناسی و ایمنولوژی
بخش عملیاتی آزمایشگاه
نمونه ارجح برای آزمایش سرم
ماندگاری در دمای اتاق غیر قابل قبول
ماندگاری در یخچال ۲ هفته
ماندگاری در فریزر نامحدود (جلوگیری از ذوب و انجماد مجدد)
روش مرجع انجام آزمایش

ایمونوکمی لومینسانس (Quantitative chemiluminescent immunoassay)

حداقل میزان نمونه ۰/۵ تا ۲ میلی‌لیتر
دستورالعمل تهیه نمونه
  • ضدعفونی نمودن سطح پوست بیمار در محل نمونه‌گیری قبل از انجام نمونه‌گیری
  • تهیه نمونه خون از ورید بازو
  • استفاده از لوله‌های مخصوص جدا کننده سرم (Serum Separator Tube, SST)
  • ثبت مشخصات بیمار به طور صحیح و خوانا بر روی لوله آزمایش هر فرد قبل از انجام نمونه‌گیری  (نام، تاریخ نمونه‌گیری و نوع آزمایش)
  • انتقال نمونه خون به درون لوله‌ها در کوتاه‌ترین زمان ممکن، به آرامی و از کنار لوله آزمایش برای جلوگیری از همولیز و لیپمیک شدن نمونه خون
  • اطمینان از محکم بسته شدن درب لوله‌ها 
  • قرار دادن لوله‌های حاوی نمونه خون به طور عمودی و بی‌حرکت جهت جدا کردن سرم
  • در صورت طولانی بودن زمان ارسال نمونه خون به آزمایشگاه، جدا نمودن سرم حداکثر تا ۲ساعت پس از نمونه‌گیری
  • اجتناب از نگهداری نمونه در دمای اتاق تا حد امکان 
  • پرهیز از فریز کردن نمونه خون کامل
  • نگهداری صحیح نمونه های سرم در یخچال یا فریزر بر اساس دستورالعمل شرایط نگهداری نمونه 
  •  انتقال نمونه ها به آزمایشگاه در شرایط استاندارد، با بسته‌بندی محکم و در صورت امکان در کنار یخ خشک
معیارهای رد نمونه
  • ناخوانا بودن مشخصات بيمار (نام و تاریخ نمونه‌گیری و نوع آزمایش) 
  • عدم تطابق برگه درخواست آزمايش با نوع نمونه و مشخصات آن
  • کافی نبودن حجم نمونه
  • نشت نمونه به خارج از لوله آزمایش 
  • وجود هموليز يا لیپمیک بودن نمونه
  • طولانی شدن زمان ارسال نمونه به آزمایشگاه بدون در نظر گرفتن شرایط نگهداری نمونه
  • نگهداری و انتقال نمونه در دمای نامناسب
  • فریز و دفریز شدن متمادی نمونه‌های یخ زده
۱ روز کاری (۲۴ ساعت پس از تحویل نمونه به آزمایشگاه)

محدوده مرجع در جواب آزمایش آنتی بادی هپاتیت آ (IgM)، رنج نرمال برای هر فرد سالم را نمایش می‌دهد. مقادیر خارج از این محدوده می‌تواند نشان دهنده مشکلات احتمالی و یا بیماری در فرد باشد. لازم به ذکر است محدوده مرجع در برگه جواب آزمایش آزمایشگاه‌های مختلف ممکن است متفاوت باشد. این تفاوت ناشی از تجهیزات آزمایشگاهی و یا روش‌های مختلف انجام تست است. لذا حتماً برای تفسیر جواب آزمایش آنتی بادی هپاتیت آ (IgM) خود با پزشک معالج مشورت کنید.
محدوده مرجع ذکر شده در این سایت بر اساس یک روش آزمایشگاهی بوده و صرفاً جهت اطلاع می‌باشد.

تفسیر نتایج آزمایش آنتی بادی IgM هپاتیت آ با توجه به نتیجه آزمایش‌های دیگر مرتبط با ویروس HAV انجام می‌شود. مثبت بودن نتیجه این آزمایش قطعاً به معنای ابتلا فرد به عفونت حاد هپاتیت آ نمی‌باشد. پزشک با توجه به نتیجه آزمایش‌های دیگر، سوابق بالینی و اجتماعی احتمال آلوده بودن فرد به ویروس هپاتیت آ را تشخیص می‌دهد. در جدول زیر نمونه‌ای از نتایج مختلف آزمایش آنتی بادی IgM هپاتیت آ یا HAV IgM Ab و تفسیر بالینی آن‌ با توجه به نتیجه آزمایش‌های دیگر نشان داده شده است.
 

HAV IgM

HAV IgG یا آنتی بادی توتال (IgM  وIgG)

تشخیص بالینی احتمالی

مثبت

انجام نشده

عفونت حاد یا اخیر هپاتیت آ

منفی

مثبت

عدم ابتلا به عفونت حاد هپاتیت آ یا مواجهه اخیر با ویروس هپاتیت آ، وجود ایمنی به علت سابقه آلودگی با ویروس یا واکسیناسیون

انجام نشده

مثبت

سابقه آلودگی فرد با ویروس هپاتیت آ  در گذشته، اما عدم ابتلا به  عفونت حاد در حال حاضر

انجام نشده

منفی

عدم سابقه مواجهه یا آلودگی اخیر به ویروس هپاتیت آ، در صورت پر خطر بودن شرایط فرد نیاز به انجام واکسیناسیون

 


بیشتر بخوانید: چگونه جواب آزمایش را بخوانیم و تفسیر کنیم؟


 

چه چیزهای در این تست بررسی میشوند؟

هپاتیت آ یک عفونت کبدی بسیار مسری است که توسط ویروس هپاتیت A ایجاد می‌شود. ویروس هپاتیت A یا HAV یکی از انواع ویروس هپاتیت است که باعث التهاب شده و توانایی عملکرد کبد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری از راه‌های خوراکی و جنسی انتقال می‌یابد.
آزمایش‌های مختلفی برای بررسی ابتلا فرد به هپاتیت آ، وجود عفونت حاد یا سابقه آلودگی او در زمان گذشته وجود دارد.  
آزمایش آنتی بادی هپاتیت آ (IgM) اولین آنتی بادی تولید شده توسط بدن را هنگام قرار گرفتن در معرض هپاتیت A تشخیص می‌دهد. این آزمایش در جهت تشخیص عفونت‌های حاد یا اخیر و تشخیص بیماری هپاتیت آ در افراد با علائم مشکوک استفاده می‌شود. آزمایش آنتی بادی IgM هپاتیت آ ممکن است به عنوان بخشی از پنل حاد هپاتیت ویروسی انجام شود.
در شرایط ابتلا به هپاتیت حاد، آزمایشات دیگری مانند بیلی روبین، پانل کبد، ALT و AST ممکن است به همراه آزمایش آنتی بادی هپاتیت آ (IgM) انجام شود تا به تشخیص بیماری کمک کند.

سوالات متداول

واکسن هپاتیت آ برای افرادی که در خطر ابتلا به این بیماری هستند، معمولاً قبل از آلودگی به ویروس هپاتیت A تجویز می‌شود. با این وجود، در موارد ضروری این واکسن حداکثر ۱۵ روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس نیز موثر خواهد بود. در نوزادان، افراد مبتلا به نقص ایمنی، افراد مبتلا به بیماری مزمن کبدی یا بزرگسالان بالای ۴۰ سال ممکن است پس از مواجهه فرد با ویروس به جای واکسن، آنتی بادی به آن‌ها تزریق شود.

انتقال ویروس هپاتیت آ از راه‌های دهانی- مدفوعی و جنسی امکان پذیر است.
ویروس هپاتیت A معمولاً از طریق آب‌های آلوده یا تماس با مدفوع یک فرد مبتلا به این ویروس، منتقل می‌شود. خوردن میوه‌ها و سبزیجات خام آلوده به ویروس یا تماس مستقیم فرد به فرد (تماس با دست‌ها یا بزاق فرد آلوده) نیز می‌تواند ویروس را انتقال دهد. ویروس هپاتیت آ همچنین ممکن است با خوردن غذاهای دریایی آب‌های آلوده به صورت خام یا پخت نامناسب، به شما انتقال یابد. علاوه بر این، احتمال انتقال ویروس از طریق تماس جنسی یا دهانی با افراد آلوده (حتی بدون علامت) نیز امکان پذیر است.

آزمایش HAV IgG آنتی بادی‌های IgG تولید شده در اواخر دوره بیماری را شناسایی می‌کند. آنتی بادی‌های IgG برای سال‌ها، معمولاً در تمام طول زندگی، باقی می‌مانند و فرد را در برابر عفونت مکرر توسط همان ویروس محافظت می‌کنند. آزمایش IgG به منظور تشخیص عفونت‌های HAV در گذشته و بررسی سابقه آلودگی فرد درخواست داده می‌شود. همچنین آزمایش HAV IgG در برخی موارد ممکن است در جهت بررسی ایمنی و مصونیت ایجاد شده از عفونت قبلی، استفاده شود. در صورتی که تیتر آنتی بادی IgG هپاتیت آ فرد در حد قابل قبول گزارش شود، نیاز به انجام واکسیناسیون نمی‌باشد.

آزمایش آنتی بادی HAV توتال، آنتی بادی IgM و IgG را تشخیص می‌دهد و بنابراین می‌تواند برای شناسایی عفونت‌های فعلی و گذشته استفاده شود. نتایج این آزمایش پس از دریافت واکسن نیز مثبت خواهد بود، بنابراین گاهی اوقات ممکن است برای تعیین اینکه آیا شخصی پس از واکسیناسیون مصونیت ایجاد کرده است یا خیر، درخواست داده شود.

https://www.labtestsonline.org
https://www.aruplab.com
https://www.geisingermedicallabs.com

ddd
تهران، خیابان شریعتی، بالاتراز میرداماد، خیابان منظرنژاد، پلاک 53، طبقه اول
ddd
info@colifelabs.com